داستان تجربه ای بزرگ برای خرس کوچک

به نام خدا

خرس قهوه ای بچه خرس قوی و زرنگی بود که همراه خانواده اش در جنگلی قشنگ و سرسبز زندگی می کرد. قهوه ای خیلی دوست داشت به همه نشان بدهد که بزرگ شده و از عهده ی انجام هر کاری بر می آید. به همین خاطر بیشتر کارهایش را خودش به تنهایی می کرد و دوست نداشت از کسی کمک بگیرد.
انجام دادن بعضی کارها به تنهایی کمی سخت بود، اما قهوه ای برای اینکه به همه ثابت کند بزرگ شده است، تلاش می کرد آن کارها را هر طور که شده، تنها انجام دهد.
این خیلی خوب است که بچه خرسی بتواند خودش کارهایش را انجام بدهد و پدر و مادر قهوه ای، از این توانایی او خوشحال و راضی بودند. اما یک روز اتفاقی افتاد که هیچ کس انتظارش را نداشت‌.
قهوه ای تنها در جنگل دنبال غذا می گشت. ناگهان آسمان تیره شد و ابرهای خاکستری، آبی آسمان را پوشاندند. آسمان غرش بلندی کرد و باریدن گرفت. باد شدیدی شروع به وزیدن کرد. کم کم باد به طوفان تبدیل شد. قهوه ای فورا پناهگاهی برای خودش پیدا کرد. در پناهگاه پنهان شده بود و یواشکی و با ترس بیرون را نگاه می کرد. ناگهان طوفان، درختی را شکست و با صدای بلندی به زمین انداخت. قهوه ای صدای ناله دوستش فندقی را که یک بچه سنجاب مهربان و دوست داشتنی بود، از زیر شاخه های درخت شکسته شده شنید.
قهوه ای خیلی ترسیده بود. اما نمی توانست همان جا توی پناهگاه بماند و برای نجات دوستش کاری انجام ندهد. قهوه ای از پناهگاه بیرون آمد و به سرعت خودش را بالای سر فندقی رساند. او همچنان گریه می کرد و کمک می خواست. قهوه ای تلاش کرد دوستش را نجات بدهد، اما شاخه درخت سنگین بود و او زورش نمی رسید بلندش کند. با خودش گفت منکه همیشه کارهایم را به تنهایی انجام می دهم، چرا حالا نمی توانم از قدرتم استفاده کنم ! قهوه ای تلاش زیادی کرد، اما فایده ای نداشت. این کاری نبود که او به تنهایی از عهده ی انجامش بر بیاید. قهوه ای تصمیم گرفت برای آوردن کمک، از پیش فندقی برود و به او قول داد ، با حیوانات دیگر برای نجاتش بر خواهد گشت.. خیلی زود قهوه ای و دوستانش برگشتند و با کمک هم درخت را کمی جابجا کردند و فندقی را از زیر شاخه هایش بیرون آوردند.
آن روز قهوه ای تجربه ی بزرگی بدست آورد. او فهمید کارهایی هست که نمی شود به تنهایی انجامشان داد و برای انجام دادن آن ها، باید حتما گروه تشکیل داد و با دیگران همکاری کرد.

نویسنده:ساجده کارخانه ای