شعر آرزوی دانه

شعر زیر در ارتباط با چرخه‌ای دیگر یعنی چرخه دانه و آب و خورشید است.

دانه کوچک آرزویی داشت

دیدن آسمان آبی رنگ

باید از جای خود تکان می‌خورد

می‌گذشت از میان خاک و سنگ

تشنه بود و تحملش کم بود

شعر باران حسابی آبش داد

دست یاری دراز کرد آن وقت

لطف خورشید هم جوابش داد

دانه از خاک سرد بالا رفت

روزهای سیاه او سر شد

تا که چشمش به آسمان افتاد

گوشه چشم‌های او تر شد

حس خوب شکفتنش گل کرد

قلقلک داد دانه را خورشید

خنده‌ای کرد و ناگهان خود را

سبز و زیبا میان شبنم دید

شاعر: ندبه محمدی