زده گاهی یک حرف
دلِ ما را آتش
گاه هم میسوزد
دست ما با آتش
چشم من میبیند
همه آنها را
سوزش دستان را
سوزش جانها را
ایمن از آفت هاست
باغ جسم و جانم
چون که من در زیرِ
سایه قرآنم
چه قَدَر فکرِ جدید
به سراغم آمد
دوستت دارم ای
سوره خوبِ «مسد»
شاعر: فائزه زر افشان
